Sa zadovoljstvom vas obaveštavamo o terminu odbrane doktorskog umetničkog projekta doktorantkinje Anamarije Serde i ujedno vas pozivamo da se pridružite ovom događaju.
Odbrana doktorskog umetničkog projekta „Neophodnost glumačkog izraza u muzičkom teatru temeljena na ulozi Karlote Grizi u originalnom muzičko-scenskom prikazu „Karlota Grizi – od Vižinade do večnosti” kandidatkinje Anamarije Serde, pod mentorstvom Vide Ognjenović, profesor emeritus Fakulteta savremenih umetnosti, održaće se u četvrtak, 12. septembra, s početkom u 16 časova, u prostoriji SM22.
Ovaj doktorski rad istražuje ulogu glumca u muzičkom teatru i jedinstvene kvalitete kojim glumac može da doprinese muzičkoj numeri i žanru mjuzikla. Istraživanje se primarno temelji na analizi glumačkog procesa u stvaranju lika u mjuziklu u originalnom dramsko-muzičkom komadu „Karlota Grizi – оd Vižinade do večnosti”, čije premijerno izvođenje je bilo 2. oktobra 2021. godine u pozorištu „Antonio Gandusio” u Rovinju u produkciji festivala „Rovinj Art & more” i „Opera b.b.”.
Nakon toga su usledila brojna izvođenja na raznim scenama, među kojima su: Bitef teatar (Beograd), Zagrebačko kazalište lutaka (Zagreb), Istarsko narodno kazalište (Pula), Teatro Miela (Trst), Scena u Centralnoj biblioteci u opštini Kensington i Čelsi (London), Narodno pozorište u Nišu, Pozorište „Zoran Radmilović” (Zaječar), kao i Kulturni centar Istočno Novo Sarajevo, gde je na 28. Međunarodnom festivalu malih scena i monodrame predstava osvojila nagradu za najbolju predstavu 2023. godine.
Ovaj naučno-umetnički projekat zasnovan je na teorijskom i empirijskom istraživanju, koje uključuje proučavanje istorije dramskog razvoja mjuzikla sa fokusom na značajna dramska ostvarenja koja su doprinela unapređivanju ovog žanra, kao i intervjue sa rediteljima i profesorima Svetozarom Rapajićem i Kokanom Mladenovićem, koji su svojim radom u muzičkom teatru doprineli razvoju mjuzikla u Srbiji i regionu.
Kroz rad na ulozi Karlote Grizi, primabalerine za koju je napisan čuveni romantični balet „Žizela”, i čiji život je obeležio turbulentan odnos sa koreografom Žilom Peroom, istraživano je kako muzička numera i koreografija mogu u potpunosti da budu u službi dramske radnje, na način da se govorni i muzički tekst prirodno nadopunjuju i isprepliću. Ovaj rad definiše zašto je glumački izraz u mjuziklu neophodan kako bi ovaj žanr dostigao svoj puni dramski potencijal.
