Marina Bukvički

Marina Bukvički

redovni profesor

Uža naučna odnosno umetnička oblast:
Scenske kretnje

Predmeti:
Scenski pokret

Završila je osnovne studije glume na Fakultetu dramskih umjetnosti u Cetinju (Crna Gora) 1999. godine. Master studije završila je 2009. godine na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu iz oblasti Mejerholjdove pozorišne biomehanike, koju, kao docent, uspešno predaje studentima glume na predmetu Scenski pokret od 2013. godine. Iz njenog pedagoškog rada nastala je i njena knjiga „Biomehanika u savremenom teatru”, koja je objavljena u izdanju Fakulteta savremenih umetnosti 2020. godine i 2021. godine promovisana na Festivalu scenskog pokreta i koreodrame u Kosovskoj Mitrovici. Doktorirala je 2022. godine u Beogradu na Institutu za umetničku igru u okviru studijskog programa Umetnička igra i performans – u pitanju je njen autorski multimedijalni projekat koji je posvećen našoj istaknutoj naučnici Milevi Marić Ajnštajn pod nazivom „Ja – lutka / I – a doll”. Na Fakultetu savremenih umetnosti izabrana je u zvanje vanrednog profesora 2018. godine, a 2023. godine u zvanje redovnog profesora. Godine 2022. postala je dobitnica plakete za dugogodišnju saradnju kroz programe Teatra „Mimart” i veliki doprinos istraživanju scenskog pokreta. 

U pripremi za štampu je i njena nova knjiga pod nazivom „Telo kao osnovni nosilac značenja u izvođačkim umetnostima”, a tiče se procesa stvaranja uloge na osnovu korišćenja biografske građe, kao i njene primene u različitim vrstama medija kroz upotrebu tela kao osnovnog nosioca značenja. Namenjena je studentima osnovnih, master u doktorskih studija glume.

 

  • Od 2006. godine član je Udruženja filmskih glumaca Srbije kao i priznati umetnik od strane grada Beograda sa zvanjem Slobodne filmske glumice.
  • 2014. godine na Oktobarskim danima SKC-a u Beogradu učesnik je i sagovornik okruglog stola „Interpunkcija pokreta na sceni“ na kome je govorila o značaju pokreta i estetici biomehanike kao primenjene nauke u savremenoj obuci glumaca.
  • Od 2016. godine zvanični član najveće plesne organizacije na svetu The International Dance Council CID.
  • Od 2018. godine zvanični je član World Mime Organisation (WMO).
    2016., 2017., 2018.godine redovni je učesnik Konferencije dramagogije na BAZAART-u gde uspešno predstavlja Fakultet savremenih umetnosti svojim kreativnim biomehaničkim radionicama prezentujući inovacije u obrazovanju. BAZAART je organizacija umetnika iz Srbije i regiona Zapadnog Balkana, sa sedištem u Beogradu, koja ima za cilj razvoj savremenih izvođačkih umetnosti i njihov dijalog sa društvom.
  • Od 2022. godine je recenzent u Nacionalnom telu za akreditaciju i obezbeđenje kvaliteta u visokom obrazovanju (NAT).
  • Teatar senki, rad glumca na sebi u pozoristu senki, Bisera Kolevska Belova, 2001. god., Podgorica, Crna Gora i 2002. god., Sofija, Bugarska.
  • Radionice pokreta, Nemačka, 2006. godine.
  • Rad glumca na sebi kroz primenu tehnike Mejerholjdove biomehanike, master biomehanike Genadij Bogdanov, 2006.godine.
  • Rad u fizičkom teatru laboratoriji Mimart 1998., 2006., 2009. godine.
  • Rad u teatru laboratoriji Dah teatra 2016. god.
  • Učešće u značajnim radionicama stručnog usavršavanja u okviru događaja „World Mime Conference” kod najeminentnijih predavača kompetentnosti iz neverbalne komunikacije i pantomime, 2018. godine.
  • (2022.) „Reminiscencija”; tekst: Mina Ćirić, režija: Mina Ćirić, produkcija: SKC u Beogradu i Teatar „Mimart”; projekat je podržalo Ministarstvo kulture i informisanja Srbije; glavna uloga: Žena I; izvedena je na velikoj sceni Studentskog kulturnog centra u Beogradu; predstava je posvećena četrdesetogodišnjem umetničkom stvaralaštvu istaknute koreografkinje i rediteljke Teatra „Mimart” Nele Antonović.
  • (2022.) „Aplauz za Hekatu”; tekst: Mina Ćirić, dramaturg: Mina Ćirić, koncept i režija: Nela Antonović, direktorka Teatra „Mimart”, produkcija: Teatar „Mimart” i MKM – Kulturni centar „Magacin” u Beogradu; projekat je podržalo Ministarstvo kulture i informisanja Srbije; glavna uloga: Hekata; izvedena je juna 2022. godine u Studentskom kulturnom centru u Beogradu, a potom na festivalu „Art Trema Fest” u Rumi.
  • (2022.) „Vatralj”; koncept: Nela Antonović, režija: Nela Antonović, direktorka Teatra „Mimart”, produkcija: Teatar „Mimart”; projekat je podržalo Ministarstvo kulture i informisanja Srbije; glavna uloga: Boginja vatre; izvedena je na međunarodnom festivalu „Nišville Jazz Festival” u Nišu.
  • (2022.) Performans „Ne boli samo spolja”; tekst: Anđela Antić, scenski pokret: Marina Bukvički, režija: Marina Bukvički, produkcija: pokret „Dođi sebi” (pokret koji se bori protiv nasilja nad ženama); CK Smederevo.
  • (2019.) Performans „Vremenska mašina”; koncept: Nela Antonović, režija: Nela Antonović, koreografija: Nela Antonović, direktorka Teatra „Mimart”, produkcija: Teatar „Mimart” i Studentski kulturni centar u Beogradu.
  • (2015.) J.Reza, “Umetnost”, Žana
  • (2014.) M.Bukvički, “Srećni dani“, autoperformans, koreografija i režija
  • (2011.)Marina Bukvički (Festival autoperformansa “Spot 30“ )
  • (2011.) Haruki Murakami, “Kad padne noć”, Komugi i Kineskinja
  • (2009.) N. Antonović, “Oktagon”, Voditeljka, teatar pokreta MiMart
  • (2008.) Judmila Razumovska, “Draga Jelena Sergejevna”, Jelena Sergejevna
  • (2008.) E. Bond, “Kralj Lir”, Kordelija
  • (2007.) R.W. Fasbinder, “Anarhija u Bavarskoj” Brak-auto (majka)
  • (2006.) I. Koreksić, “Raskršće”, Putnica, teatar pokreta MiMart
  • (2003.) S. Koprivica, “Zrnom prema jugu”, Gazdarica
  • (2002.) H. Pinter, “Stara vremena”, Kejt (komad rađen i izvođen na engleskom jeziku, prevod i produkcija prof.dr Vladimir Sekulić);
  • (2002.) Ž.P. Sartr, “Iza zatvorenih vrata”, Estela
  • (2001.) F. Salten, “Bambi”, Falina i devojčica narator
  • (2001.) V. Nikolić, “Između nas i plavog neba”, teatar Senki
  • (2000.) I. M. Lalić, “Treći svetski rat”, Biznismenova žena
  • (2000.) R. Vojvodić, “Montenegrini”, Paola
  • (1999.) S. Milatović, “Muzej biciklističkog ustanka u Crnoj Gori”, multimedijalni projekat
  • (1999.) J. Reza, “Art”, Žana
  • (1999.) M. Šisgal, “Ljubav”, Lela
  • (1998.) D. Dukovski, “Bure baruta”, Svetle
  • (1998.) N. Antonović, “Mreža, umrežavanje snova”, teatar pokreta MiMart
  • (1998.) R.W. Fasbinder, “Gorke suze Petre fon Kant”, Marlen
  • (2022) „Ciklus”; tekst: Marko Jovičić, režija: Jelena Stojković, produkcija: BOSS TEAM, uloga: Majka.
  • (2017) „Ljubavni slucaj sluzbenice PTT-a, Aram (zenski) , rezija sedam reditelja filmske skole PREDITOR, pod vodjstvom supervizora reditelja Milutina Petrovica, prvi srpski rimejk istoimenog filma Dusana Makavejeva;
  • (2017) „Brijanje“, rezija Petar Mitrovic, kratki igrani filma, ucesnik festivala Mikrofaf (Jugoslovenska kinoteka);
  • (2008.) „Priča o Milošu Brankoviću“ („Who te fuck is Milos Brankovic“), Branka bitanga, režija Nebojša Radosavljević Čupko;
  • (2008.) „Crvena Zora“, Građanka, režija Kohane Piter (austrijska produkcija, prikazan na Berlinskom festivalu);
  • (2005.) „Pogled sa Ajfelovog tornja“ (“A view from the Eiffel Tower“), Jagoda, režija Nikola Vukčević (Artikulacija produkcija);
  • (2004.) “Grof Montenegro“, Crnogorska nevjesta, Marina Mirjugova (ruska produkcija);
  • (2003.) „YU“, Recepcionerka, režija Franc Novotni, (austrijska produkcija);
  • (1998.) “G. Antonijević, „Spasitelj“, Muslimanska devojka, režija Gaga Antonijević, (Produkcija Oliver Stoun);
  • (1996.) ’’Oridjinali“, Meštanka, režija Živko Nikolić.
  • (1999.) Sanja Perišić, „Barbie Girl“, video installation art, Medeja festival
  • (2000.) Sanja Perišić, “Ogledalo Ogledanje“, video instalation art, zimski umetnički salon Herceg Novi
  • (2001.) Sanja Perišić, „Leave Humphrey alone“, video installation art, video festivali (Tirana, Albanija, Beč, Austrija)
  • (2019.) Projekat „Embodiment/Otelotvorenje”, na kome su predstavljena dva umetnička video-rada – „I Still Believe” i „Scarf” – kao i instalacija – ; inspirisan je pandemijom virusa COVID-19; koncept: Marina Bukvički, scenski pokret i režija: Marina Bukvički; prikazan je u Muzeju grada Beograda; produkcija: Institut za umetničku igru i Muzej grada Beograda.
  • (2021.) Multimedijalni projekat (film od 90 minuta i performans) pod nazivom „Ja – lutka / I – a doll”; tekst: Marina Bukvički, autor koncepta: Marina Bukvički, režija: Marina Bukvički, scenski pokret: Marina Bukvički, produkcija: Marina Bukvički, Institut za umetničku igru, Urban Modern Production (UMP) i Kulturni centar Beograda (KCB), glavna uloga: Mileva Marić Ajnštajn.
  • (2023.) Multimedijalni projekat „Mi jesmo ljudi”, posvećen ženama Irana i tragično nastradaloj Maši Amini, ali i svim ženama sveta koje se bore za slobodu i ravnopravnost.
  • (2001.) „PROMONTE“ Mobilna telefonija Repuglike Crne Gore
  • (2010.) „Porodicni album“, Srbija u borbi protiv raka, Ministarstvo zdravlja Srbije
  • (2016.) „Tvoj biznis nema granice“ Vip mobile